آن زمانها که همه فکر و ذکرم شده بود چند تا عکس بچه گانه...آن زمانها که هیچ درک و فهمی از عشق نداشتم و آن زمانها که معنای حقیقی دلتنگی را نمیفهمیدم..آن زمانها که هوای بارانی بیرون متنفر بودم....و اتاق خود را با چراغهای مختلف آفتابی میکردم..تا هوای غم انگیز بیرون را حس نکنم...یاد آن روزهایی که آرزو میکردم که بزرگ شوم...آن زمان که فکر میکردم در بزرگسالی ام چیزهای جالب تری در انتظارم هست...

اما الآن.....آن روزهای آفتابی دلم را به این روزها.....روزهایی که یکجورایی بزرگسالی حساب میشوند..ترجیح میدهم...روزهای بارانی دل من با همه دلتنگی ها،غم ها،اندوه های درونش باز هم برایم شیرین است...من روزهای آفتابی دلم را خیلی بیشتر دوست دارم ،خیلی بیشتر...........اما مثل اینکه نمیتوانم بهگذشته و ان روزهای شیرین دلم بازگردم....مثل اینکه کتاب روزگار نمیتواند به میل من ورق بخورد...

                                       و ای کاش دوباره آن روزهای آفتابی دلم بازمیگشت...

نظرات شما عزیزان:

kimiya

ساعت15:33---15 خرداد 1391

slm jigara.az blogetun kheiiiiiiiiiili khosham umad bahash hal kardam saram garm shod,ama ye kam taghlidi bud ,ye kamam vase hame senin monaseb nist masalan az sene 18 19 be bala in jur matlaba vasashun kame niazeshuno bar taraf nemikone che juri begam ye juraee saboke kudakanast!.....!vali dar majmu khub bud dar vaghe ali bud Jaye pishraft MICI I KISS U .darin montazere matlabaye jadido behtare baditun hastaaaaaam Booooooooooooooooooooooooooos
Mer30 ke be webemon sar zadi golam hatman chi zayi ke gofti ro Amal minimum i
Kiss

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: